تأثیر برنامه آموزش خانواده بر میزان افسردگی، اضطراب و استرس مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دمانس

مقدمه: با توجه به آمار رو به فزونی جمعیت سالمندان و به دنبال آن، افزایش مبتلایان به اختلالات مزمن از جمله دمانس، انتظار می رود تعداد مراقبین خانوادگی و فراوانی عوارض مراقبتی به ویژه عوارض روانی نظیر اضطراب، افسردگی و ... افزایش یابد. بدین جهت مطالعه کنونی با هدف تعیین تأثیر برنامه آموزش خانواده بر میزان افسردگی، اضطراب و استرس مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دمانس انجام گرفت. روش: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بوده که تأثیر یک برنامه آموزش خانواده را برروی 50 نفر از مراقبین خانوادگی در مراکز ارجاع سالمندان مبتلا به دمانس واقع در شهر اصفهان با استفاده از نمونه گیری آسان و تخصیص تصادفی برای قرارگیری در گروه های مطالعه بررسی نموده است. ابزار جمع آوری داده ها، آزمون معاینه مختصر وضعیت روانی (mmse) و پرسشنامه dass (فرم 42 سؤالی) بود. داده ها با نرم افزار spss v.16 و با استفاده از آزمون های کای دو، تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک اختلاف معناداری با یک دیگر نداشتند. میانگین نمره افسردگی، اضطراب و استرس در گروه آزمون به طور معناداری نسبت به گروه کنترل در مراقبین کاهش یافت (01/0>p). نتیجه گیری: از آنجایی که اجرای این برنامه توانست وضعیت روانی مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دمانس را بهبود بخشد، پیشنهاد می شود که برنامه هایی در این راستا تدوین و توسعه یابند و ارزیابی آن ها در قالب پژوهش های مختلف انجام گیرد.